Tijd is ergens pure fictie

Ik kijk naar de klok in de woonkamer en ik kijk verbaasd naar de wijzers en denk bij mezelf dat de tijd vandaag heel hard vooruitschiet. Ik heb nog zo van die dagen dat ik denk dat er met de tijd wordt geprutst en de wijzers van de klok buigzaam gehoorzamen.

Ik kijk naar de klok in de woonkamer en ik kijk verbaasd naar de wijzers en denk bij mezelf dat de tijd vandaag heel hard vooruitschiet. Ik heb nog zo van die dagen dat ik denk dat er met de tijd wordt geprutst en de wijzers van de klok buigzaam gehoorzamen.
Tijd is ergens pure fictie en is net als zoveel dingen in ons leven een afspraak. De tijd zegt dat het gisteren was, dat morgen nog komt. Gisteren en morgen zijn constructies van de mind die slechts in het nu bestaan.
Wat je ook zou proberen, je kan niet buiten het huidige moment, buiten het hier en nu leven. Niet op aards niveau.
Je kan plannen hebben voor morgen, je kan terugblikken op gisteren, je kan hopen op of verlangen naar iets, alleen ligt dit alles op het denkniveau waar de verbeelding ontspringt.
Eigenlijk is het enige moment waar we werkelijk leven het nu. Een van de grootste drama’s van onze samenleving is dat velen het slachtoffer zijn van dit denken dat maar als een dolle blijft rondrennen. Eckhart Tolle schrijft in een van zijn boeken dat het verstand het nu voortdurend ontkent en wil ontsnappen. Hoe meer we het nu erkennen en accepteren dat er geen ander moment is, des te meer kunnen we ons bevrijden van pijn en lijden. Volgens hem zijn tijd en verstand met elkaar verbonden.
Een pasgeboren baby trekt zich geen moer aan van tijd. Heel snel na de geboorte worden we snel geconditioneerd om naar een vooruitgeplande rigide tijd te leven. Om de vier uur de papfles, ertussenin een fruitpapje, om de zoveel tijd een verse pamper, en op tijd naar bed. Puur intuïtief heb ik altijd geweigerd mijn kinderen aan die bijna verplichte tijdsrichtlijnen vast te ketenen en dat gaf best heel wat commentaar. Gelukkig gaf ik borstvoeding en hadden we de vrijheid volledig aanwezig te zijn in het moment en niet volgens de boekjes met regeltjes allerhande.
Het was voor hen een tijdje de hemel tot het tijdschema zich opdrong, net zoals bij velen.
Volgens Tolle is de sleutel tot het beëindigen van de illusie van de tijd gebaseerd op het stopzetten van de identificatie met het denken. Het grootste probleem is het aan de tijd verbonden verstand zelf.
Verstand en tijd bestaan beide uit illusie. Wat we denken wordt vaak bepaald door gedachten die niet van onszelf zijn, zo ook is dit met tijd.
We worden toch maar verder geduwd om naar en binnen de tijd te leven, alsof er geen ontsnappen is aan de druk van buitenaf.
Draag jij een horloge? Ja, want je moet de tijd in de gaten houden, anders zou je wel eens teveel tijd kunnen verspillen aan een fijn gesprek, terwijl je nog dingen moet doen die je kostbare tijd vragen. Hoe dubbel voelt dit, niet?
De tijd die we willen investeren in fijne ontmoetingen moeten we soms ver vooruit plannen. En wie belooft jou dat die ontmoeting er komt? Want ook dat leert de ervaring dat ontmoetingen herhaaldelijk worden uitgesteld. Tot de tijd ons leven heeft ingehaald.
Bemerk eens even in welke context het woord tijd wordt gebruikt. Je zal versteld staan. We staan er eigenlijk nog maar zelden bij stil. We floepen de woorden uit onze monden zonder echt te voelen.
Hoe gaat het met je? Je wil op die vraag antwoorden, maar de ander is alweer ergens anders in gedachten verzonken. Geen tijd om te luisteren, te druk met het werk en eigen zorgen. Wat zijn we behoorlijk beleefd, toch? We vragen uit beleefdheid hoe het met de ander gaat. Een volgende keer hou je zelf het antwoord kort met één of ander zinloos antwoord. Goed, het gaat, dank je wel. En jij? Ook goed, prima. Alles onder controle.
Komt dit nu te pessimistisch over? Dat kan en dat is prima.
Waarom wordt ons dan zo vaak de vraag gesteld waarom diegene geen tijd investeert in een verbinding, in communicatie, in contact en hoe problematisch dit is op dit moment? Hoe vervreemdend en vervlakkend?
Misschien een idee om het woord tijd anders te benaderen uit een in het Nederlands vertaald boek ‘ Waar haal je de tijd vandaan ‘. Ik verzoek je, vervang het woord tijd door het woord liefde. In plaats van ik besteed al mijn tijd aan jou zeg je beter ik bied je al mijn Liefde. Ik heb daar veel tijd en veel Liefde aan besteed. Met de tijd is dat winstgevend, met de Liefde is dat winstgevend. Van tijd tot tijd, van Liefde tot Liefde. Tegelijkertijd, met dezelfde Liefde. ‘
De tijd van de Liefde leidt nooit hetzelfde leven als de automatisch ingestelde tijd. Hier maak ik dat jij tijd verliest en dat jij mijn tijd verdoet. In dit geval verliezen we.
Als er geen tijd meer is, is er geen Liefde meer. Als er nog tijd is ,is er nog altijd Liefde mogelijk.
Een prachtig Sanskriet gebed brengt ons dichter bij de essentie van een bewuster leven in het nu en deel ik graag verder :
‘ Kijk goed naar deze dag, want hij is het leven,
Het leven van het leven.
Zijn korte verloop bevat alle realiteiten en waarheden van het bestaan:
De vreugde van de groei,
De schoonheid van de bedrijvigheid,
De luister van het kunnen.
Want gisteren is slechts een herinnering,
Morgen slechts een voorstelling,
Maar de dag die we vandaag leven
Verandert elk gisteren in een herinnering van geluk
En elk morgen
in een droombeeld van hoop.
Kijk daarom goed naar deze dag:
Dat is het heil van de dageraad.’

Warme groet
Mieke Box 45
www.miekecoigne.com