De optimist en de pessimist

De optimist en de pessimist. Ze zullen er altijd zijn en blijven, dat houdt het leven levendig, de optimist en de pessimist. En het leuke is, wat jij ervaart als optimistisch als pessimist, kan in de ogen van de pessimist, juist optimistisch zijn.

Maar ja, wat als je moet samenwerken met iemand die in jouw ogen een pessimistische kijk op het leven heeft. Je elke dag er weer mee wordt geconfronteerd en je je aan alles begint te ergeren waarmee de pessimist komt. Dan is het leven elke dag wel een harde dobber en het liefst zou je deze pessimist eens graag jouw waarheid willen vertellen, maar je houd je mond, je kropt het op. Want de pessimist is de baas.

De cruciale vraag is, bestaan er wel optimisten en pessimisten? Ja en Nee. Ja, want een optimist ziet het leven altijd zonnig in, waar bij je je moet afvragen of dat gezond is. Nee, want een pessimist ziet het leven als een donkere wolk en je moet je afvragen of dat gezond is. Zo komen we er eigenlijk achter dat het maar goed is dat er zowel optimisten als pessimisten zijn, houden we in ieder geval daarin balans en elkaar scherp.

Beiden, zowel de optimist, als de pessimist, spelen een spel, waarvan ze zelf niet bewust van zijn. De optimist is te vrolijk en neemt zichzelf niet serieus, die lacht immers overal om. De pessimist ziet alles te zwart wit en neemt zichzelf ook niet serieus. Hoe dan wel. Van allebei een beetje.

Je kunt namelijk het spelen van een spel niet volhouden. Beiden gaan zichzelf een keer tegenkomen, want het leven spelen, is vermoeiend, is zwaar en de mensen om je heen, zien en hebben door dat je niet echt bent en gaan je mijden. Dit komt zowel voor bij de optimist, als de pessimist. Zoals gezegd, is het de kunst om beide eigenschappen te bezitten en dat kun je alleen als je jezelf bent, als je jezelf door en door kent.

Als je jezelf kent, weet je wanneer je een spel aan het spelen bent of niet. Dan speel je geen spel meer, want je weet wanneer je serieus moet zijn ja of nee. Je maakt hier geen misbruik van, je luistert namelijk heel goed naar je eigen kompas en die vertelt je hoe en wanneer je op bepaalde situaties moet reageren. De ene situatie vraagt om humor, de ander vraagt om een wel gedegen antwoord. Zo balanceer jijzelf tussen optimisme en pessimisme en heb je balans en ben je echt.

We hebben als mens dus beiden in ons, maar kunnen ergens in doorslaan en dat doen we zelf. Het wordt dan een gewoonte om alles van de zonnige kant te gaan zien, in feite verstop je jezelf voor tegenslag, pijn en verdriet, je wilt vooral niet meer gekwetst worden in je leven. De pessimist vertoont exact hetzelfde gedrag maar is naar het negatieve getrokken, die zit in een slachtofferrol, dat zelf niet in de gaten hebbend en heeft overal kritiek op. En dat komt, omdat die persoon, net zoals de optimist, niet geleerd heeft op een goede manier volwassen in het leven te staan. Ergens in zijn leventje is er kortsluiting geweest, waardoor de verbinding met zichzelf en daardoor dus ook met anderen hem deze eigenschap heeft gegeven.

Beiden worstelen met hetzelfde, de angst niet goed genoeg te zijn, de angst het niet te kunnen, de angst dat een partner ze verlaat. De angst, de angst. Dus rasechte optimisten en pessimisten hebben iets te verbergen, zijn niet echt en zullen er even mee wegkomen, maar vallen op een gegeven moment vanzelf door de mand.

Durf jij in je eigen spiegel te kijken, heb je moeite met een pessimist, of juist moeite met iemand die altijd optimistisch is? Wie weet houdt deze persoon je wel een hele mooie spiegel voor, laat die je zien, dat jij niet je prachtige zelf bent en dat het tijd wordt daarvoor. Wil je er met een collega of mij over spreken op www.mediumsenparagnosten.nl. Ik chat graag met je. Liefdevolle groet, Von