Iedereen zelfredzaam
Gewoon eens doen, het woord hulpverlening intoetsen in je browser en dan eens kijken hoeveel pagina’s er wel niet zijn waar je een bepaalde vorm van hulp kunt krijgen. Mooi dat het bestaat, maar is het niet zo dat hulp geven, ontstaat, als er vraag is naar hulp?
Volgens mij, als medium, werkt het met alles zo. Als er zoveel organisaties, stichtingen, commerciële bedrijven, gemeentes, instanties hulp aanbieden, zijn we dan als mens onze zelfredzaamheid niet aan het kwijtraken?
Het is fijn dat zoveel hulp voorhanden is, maar jij bent toch heel goed in staat, je eigen leven invulling te geven. Jij bent toch iemand die kiest voor eigen verantwoordelijkheid? Toen je puber was, wilde je toch ook je eigen wil doorzetten. Was je wars van de regels die je ouders voor je opstelde en probeerde je onderuit te komen. Je had toch geen hulp nodig? Je zit toch niet te wachten op bemoeienis van een hulpverlenende instantie?
Of wil je dat anderen voor je nadenken en alles oplossen? Nee toch, jij wilt toch zelfredzaam zijn, waardoor je elke keer opnieuw een gevoel van trots bij jezelf ervaart. Weer een stapje hoger op je eigen ladder bent geklommen. Door promotie op je werk, opgekomen bent voor jezelf. Zelf er voor hebt gezorgd, je schulden op te ruimen en je nu vrij bent van die ballast. Je nu heel trots op jezelf bent, omdat je uit een relatie bent gestapt die achteraf toch niet de juiste was.
Zelfredzaam, het lijkt wel aan het verdwijnen, niet meer bij machte ons eigen leven op de juiste manier te leiden. Of voel je nu een gevoel van, dat kan jij wel zeggen, ik ben zelfredzaam, maar redt het soms niet alleen. Kijk dan is het inschakelen van hulp, een hele goede keuze.
En toch, het lijkt wel of we steeds meer en meer onszelf kwijtraken. De huidige tijd vraagt veel van ons en je moet er maar in mee kunnen. Als de tijd nu iets anders van ons vraagt en dat doet het, ben je je daar dan bewust van? Want als je dat bent, kun jij zelf bijsturen en dat is zelfredzaamheid.
Er zijn matrixen ontwikkeld op een paar essentiële vlakken, inkomen, dagbesteding, gezin/relaties, huisvesting, geestelijke- en fysieke gezondheid. Op die vlakken wordt dan gekeken in hoeverre iemand zelfredzaam is.
Iemand anders gaat voor jou bepalen op deze vlakken wat je wel en niet kunt. Wat doet dat met jou? Welk gevoel komt er bij je naar boven. Fijn dat er eindelijk iemand zich om mij bekommerd en zaken oppakt. Of gaan je haren recht overeind staan en zet je je er tegen af.
Hoe kan het zo ver komen dat zo ongelooflijk veel volwassenen terecht komen in de hulpverlening? Wat ontbreekt er. Of wordt er van ons als mens veel te veel verwacht, dat we niet meer bij machte te zijn zelfredzaam te zijn.
Lossen we dit op door een blik hulpverleners open te trekken, of ligt de oplossing geheel ergens anders? In de spirituele wereld ligt de oplossing geheel ergens anders. Die ligt in ieder in zijn eigen kracht te zetten, want als je je eigen kracht naar boven haalt, wil je geen hulpverlening meer. Wil je niet dat een ander over jouw leven gaat beslissen en aan gaat geven waartoe je in staat bent.
Het is niet voor niets dat mediums en paragnosten op Mediumsenparagnosten het zo druk hebben. Allemaal mensen die op zoek zijn naar hulp. Want mediums en paragnosten zijn ook hulpverleners, maar dan op spiritueel gebied.
Maar wat een spiritueel hulpverlener doet, is niet voor jou beslissen wat je moet gaan doen. Geen label opplakken hoe zelfredzaam je wel of niet bent. Ze zetten je in je kracht, waardoor jij zelfredzaam gaat worden en volgens mij als medium,ligt hier de oplossing. Je krijgt de regie hierdoor over je eigen leven. En weet je wat zo mooi is van spirituele hulpverlening. Er bestaan geen wachtlijsten, je bepaalt zelf wanneer je geholpen wilt worden, jij kiest je eigen hulpverlener, jouw spiritueel consulent uit, waar jij je fijn en goed bij voelt.
Eigenlijk ligt de oplossing al hiervoor, kinderen leren zelfredzaam te zijn, belangrijke taak van de opvoeders, dan hoeven we achteraf niet aan de slag. Dat is de mooiste en allerbeste oplossing.
Medium Yvonne
