Verontschuldig je niet
geef een reden als je dat nodig vindt. We hebben het niet eens meer in de gaten, zodra iemand ons voor ons gevoel ‘aanvalt’ en dat vinden we tegenwoordig al heel snel, want we luisteren maar half naar elkaar, gaan we ons lopen verdedigen en verontschuldigen voor onze daden.
voor jou de juiste zijn, waarom ga je je dan bij het minste of geringste verdedigen voor wat jij doet of hebt gedaan?
Zodra jij tekst en uitleg gaat geven over een actie, waarop een ander iets te zeggen heeft, ben je je aan het verontschuldigen naar die ander. Diep van binnen voel je een bepaald schuldgevoel, voel je je op het matje geroepen en hoppa, daar zijn de verontschuldigende woorden. Je bereikt er niets mee, helemaal niets.
Sterker nog, je geeft de ander voer om er nog een schepje bovenop te doen en je nog met meer vragen te bestoken. Voor je het weet, zit jij je te verdedigen waarom je iets hebt gedaan, waar niets mis mee is. En raak je verzandt met de ander in een welles nietes discussie. Dat komt, omdat ieder mens een andere kijk op iets heeft en te kortzichtig daarmee omgaat.
De mens is kortzichtig in de zin van dat we wel zeggen dat ieder mens verschillend is, maar er niet op een bewuste manier mee omgaat. Het zeggen maar vervolgens niet toepassen, omdat we denken dat wat we zelf doen, de enige manier is om het te doen.
Zo ontstaan er vrij snel situaties, waarin jij je verplicht voelt naar de ander toe uit te gaan spreken waarom je voor een bepaalde weg hebt gekozen. Niet meer doen, je bent niet verplicht tekst en uitleg aan een ander te geven, waarom je iets hebt gedaan of op een bepaalde manier doet.
Je geeft daarmee je macht uit handen, je laat je ontkrachten er door. Je voelt je daardoor kleiner en je laat dat toe, door je te gaan verontschuldigen. Je voelt je daarna altijd ellendig en aan de tand gevoeld. Door de ander te kijk gezet. Diegene die dit telkens weer doen, zich verontschuldigen, hebben niet in de gaten dat ze zich zwak opstellen, dat ze dit doen vanuit een bepaalde angst.
Die angst is zo diep weggestopt, dat ze er niet bij kunnen, maar die is er wel. Het is een angst die je tegenhoudt jezelf op waarde te schatten. Het is een onbewuste angst die jou in de greep heeft, dat het een manier van leven is geworden.
Het enig wat je hoeft te doen, als iemand je vraagt waarom je iets op een bepaalde manier hebt gedaan, is de reden er voor aangeven. En alleen dan als jij de behoefte voelt de reden aan te geven. Een reden geven is dus iets geheel anders dan je verontschuldigen.
Bij verontschuldigen zeg je, ja stom hè, had ik beter maar niet kunnen doen. Ik weet het ook niet hoor, maar heb het maar gedaan, je bent er toch niet boos om? Bij het geven van een reden zeg je. Ja voor mij voelde deze keuze goed, ik heb er bewust naar gekeken en toen de stappen gezet.
Zie je het verschil? Waarom is het zo belangrijk om te stoppen met je te verontschuldigen? Zolang als je het doet, geef je de ander er mee te kennen, dat die ergens recht op heeft van jou. Recht heeft om voor jou te bepalen wat goed is. Recht heeft om je te mogen corrigeren. Recht heeft om jouw leven te bepalen.
Jij bepaalt toch je leven, jij maakt toch de keuzes. Daar kan een ander het niet mee eens zijn, jij wel en het is jouw leven. Houd maar eens bij hoe vaak je in de valkuil van de verontschuldigingen valt op een dag en welk gevoel het je geeft.
Wil je hier vanaf? Online mediums en online Paragnosten zijn er heel goed in jou hiervoor de juiste handvatten, antwoorden en inzichten mee te geven. Samen oefenen met een medium of paragnost een paar keer, dan doorbreek je deze nare gewoonte.
Medium Von
