Volwassen partnerschap

Volwassen partnerschap. Herken je dat je soms naar je partner roept dat je niet haar/zijn moeder/vader bent? Vanwaar komen die kreten, denk je? We gaan even een diep duikje maken in de reden waarom

Volwassen partnerschap. Herken je dat je soms naar je partner roept dat je niet haar/zijn moeder/vader bent? Vanwaar komen die kreten, denk je? We gaan even een diep duikje maken in de reden waarom. Dit blog is uiteraard maar een tipje van de sluier, want er kan absoluut nog veel meer spelen dan wat je leest.
Een van de grootste uitdagingen in volwassen relaties is dat je je partner of je vrienden niet als je ouders ziet. Want net zoals ouders je niet alles konden geven waarnaar je verlangde, zullen je vrienden en/of partner dat evenmin kunnen.
Uiteraard zijn velen zich van de onderliggende behoeften en/of patronen niet bewust. Natuurlijk beweer je dat je niet wilt dat je volwassen relaties je ouders moeten vervangen, maar bewust of onbewust is er de hoop dat ze even opofferend zijn als je ouders vroeger, dat ze even toegewijd zijn, snel in je behoeften voorzien, dat ze ‘de kinderen automatisch’ als eerste laten voorgaan.
Het probleem hierin is dat er vaak in relaties alleen maar kinderen zijn: twee kinderen van volwassen afmetingen die hun zin proberen door te drijven of de baas proberen te spelen. Dit kan uiteraard verschrikkelijk zijn als jouw idee van wat de relatie jou zou moeten geven heel sterk verschilt van het idee dat je partner hierover heeft.
Misschien denk je zelfs dat de ander je opzettelijk weigert te geven; je voelt je afgewezen, gekrenkt, boos als diegene van wie je denkt dat hij je kan geven wat je wilt, dat niet doet. Hoe is de reactie dan meestal?
Terugtrekken, boos reageren, verwijten naar het hoofd slingeren, in woede uitbarsten… verdiende loon.
Maar het is ook mogelijk dat die pijn nog veel dieper gaat. Misschien heeft het universum waarop jij vertrouwde en dat je met je keurige gedrag gunstig probeerde te stemmen, je niet gegeven wat jij vindt dat je verdient. Je hebt geen kinderen, geen partner, geen succesvolle carrière, sukkelt met je gezondheid. Of je hebt wel kinderen, een partner, een leuke baan, maar je kunt er niet van genieten.
Wanneer we volwassen worden merken, we dat zelfs grote meningsverschillen overwonnen kunnen worden. We ontdekken dat teleurstellingen deel uitmaken van het leven, niet alleen ons leven maar ieders leven. Zoals Joseph Campbell schrijft: ‘We zijn er pas als we op alles ja kunnen zeggen.’ Misschien voel je je misnoegd met die wetenschap, maar je leert wel te zien hoe je je door je ontgoochelingen hebt laten afleiden.
Misschien heb je de grote verlieservaringen in het leven van anderen of de positieve kanten van je eigen leven eenvoudig over het hoofd gezien?
Het is bijzonder dat het leven vaak veiliger lijkt, nadat we een ingrijpende verandering of een crisis hebben doorgemaakt en verder zijn gegaan. De wetenschap dat we ons kunnen overgeven aan het onverwachte, dat we teleurstellingen kunnen overwinnen en met verschillen kunnen leren leven, maakt het mogelijk grotere risico’s te durven nemen.
Veerkracht komt tot bloei door herstel, compromissen en verrassingen. We ontdekken dat er heel veel is dat we kunnen missen.
De spanning van behoeftigheid neemt af én het leven wordt intens rijker.

Warme hartegroet
Mieke Box 45
www.miekecoigne.com