Jezelf verdedigen waarom doen we dat eigenlijk?
Ongemerkt, onbewust verdedigen we onszelf wat af. Het is zo normaal geworden, als maar kan. Maar al dat verdedigen, doet jouzelf geen goed. Want waarom zou je je moeten verdedigen?
Waarom zou je je verdedigen als je in je eigen ogen niets verkeerds doet. Het gaat zo snel, zo onbewust, dat we het niet eens in de gaten hebben, dat we het de hele dag door doen. Iemand vraagt je om een afspraak in te plannen. Je ziet dat het niet gaat lukken, en je geeft als antwoord, “Ik kan niet, want ik heb dat en dat staan, het gaat me niet lukken.”
je verdedigt je, je legt namelijk aan de ander uit waarom je niet kunt. Niet dat dit erg is, het geeft ook een bepaalde vorm van respect weer, maar het is jezelf verdedigen. Zo zijn er legio momenten dat je jezelf verdedigt, wat helemaal niet nodig is. En waarom zou je hier eens bewust naar moeten gaan kijken?
Als je jezelf constant verdedigt, zeg je daarmee iets over jezelf. De waarde die je aan jezelf geeft, is te laag. Je verdedigt je vanuit een bepaald schuldgevoel, vanuit een bepaalde waarde. Als je jezelf iets waard vindt, heb je ineens veel minder de behoefte aan iedereen tekst en uitleg te geven.
Je zult zien, er komt vanzelf een moment dat je het in de gaten gaat krijgen. Je moeder bijvoorbeeld, die er nogal een handje van heeft je te pas en te onpas te vragen iets voor haar te doen. Eerst deed je het braaf, je loyaliteit naar haar is groot. Naarmate je eigen leven meer vorm begint te krijgen en je niet altijd meer voor haar klaar kan staan, begint het je tegen te staan.
Je kunt je dan geïrriteerd gaan voelen, het bij je moeder neer gaan leggen, maar kijk eens wie het altijd heeft gedaan! Jij zelf toch, je moeder weet dus niet beter dan dat je altijd klaarstaat voor haar.
Je merkt dat je dit niet meer wilt en als ze je een keer vraagt voor iets, heb je eigenlijk geen zin haar een antwoord te geven. Maar dan komt schuldgevoel om de bocht kijken, dus geef je, met een bepaalde toonaard aan, mam gaat niet lukken met daarachter een hele riedel om haar te laten zien en te overtuigen dat je echt niet kan. Je verdedigt je.
Ook in de liefde zien we het verdedigen terug. Je ontmoet iemand en vindt die persoon helemaal het einde en je hoopt op meer. Je wacht op een uitnodiging en jawel daar is die. Helaas kun je niet op dat moment. Allerlei gedachten schieten door je hoofd, je wilt deze kans niet laten lopen. Maar het lukt je niet en je baalt er van deze kans te moeten laten lopen.
Je verdedigt je er voor dat je niet kunt en zegt sorry en nog meer verontschuldigingen. Om de ander maar te laten weten dat je het heel vervelend vindt. Dat vind je ook, alleen je hoeft je niet te verontschuldigen dat je een eigen leven hebt!
We gaan ons verontschuldigen voor het leven dat we leiden, naar anderen toe. Waarom we dit doen, omdat we ons op de een of andere manier dan schuldig voelen. Moet je je schuldig voelen naar anderen dat je een leven leidt? Je eigen leven op jouw manier invulling wilt geven!
Nee, juist je niet schuldig voelen hiervoor, dat geeft namelijk een veel fijner gevoel. De ander moet dit leren te begrijpen, want als we van elkaar gaan begrijpen dat we allemaal ons eigen leven leiden, hoeven en gaan we ons niet meer verontschuldigen voor ons leven.
Zeg gewoon, gaat niet. Zo simpel is het, alles wat je er aan gaat toevoegen is overbodig. Hiermee ga je vrienden krijgen. Je geeft namelijk aan de ander zijn brein af, ik sta stevig in mijn schoenen, ik leid mijn eigen leven en die ander denkt dan, hé dat is leuk, bij die persoon mag ik ook mijzelf zijn en mijn eigen leven invullen zoals ik het wil.
Medium Von
