Als een kind niet zichzelf mag zijn is de weg als volwassene loodzwaar
Als een kind niet zichzelf mag zijn, gekneed wordt zoals zijn ouders hem of haar willen zien, zoals de maatschappij de mens wilt zien, verliest een kind elke keer een stukje van zijn eigen ziel. Maar een kind heeft geen zeggenschap, een kind moet luisteren.
Een kind wil dat zijn ouders blij met hem zijn en kijkt met grote verwonderende ogen zijn ouders aan en die ogen die zeggen, zie je mij, zie je hoe mooi of ik ben, geef mij een aai over mijn bol. Ik doe zo verschrikkelijk mijn best voor jullie. Zie het nou, maar nee, ze zien de mooie ziel niet staan, ze zien iets staan wat lastig is, wat hun tijd inneemt. Wat gelukkig 5 dagen in de week naar school gaat en ze hun eigen ding weer kunnen doen.
Stukje bij beetje raakt dit kind zichzelf kwijt, stukje bij beetje raakt het kind verstrikt in een groot innerlijk loyaliteitsconflict. Enerzijds op zoek elk moment weer naar de goedkeuring van al die volwassen mensen om zich heen. Anderzijds een gevoel diep van binnen dat er iets niet klopt. Een gevoel van afwijzing, niet goed genoeg zijn, niet meetellen.
Het ene kind gaat schreeuwen, dreinen, dwars liggen, om zich maar zichtbaar te maken. Het andere kind verstopt zich in een hoekje, op zijn kamer, of vraagt welk klusje er nog gedaan kan worden. Hopende allebei op die paar verlossende woorden, wat doe je dit goed, wat heb je dat mooi gedaan. Wow, wat kun jij dat goed zeg. Ik ben trots op je.
Maar die woorden zijn er maar mondjesmaat, te weinig helaas en als ze dan een keer uitgesproken worden, voelt dat kind zich er door belazerd, als een steek. Nu wel, waarom nu wel en heel vaak niet. De emotie rancune ontstaat, de angst neemt bezit van dit kind.
De angst als raadgever ontstaat en zal zijn leven lang dit kind parten spelen. Het heeft te weinig gehoord en gezien dat het er mag zijn. Het heeft niet geleerd wat goed is voor hemzelf. Hij heeft alleen maar geleerd goed te zijn voor anderen.
Dit kind staat in een stand van, als een ander het maar goed heeft, en ik moet daar voor zorgen. Dat gaat het kind doen als volwassen persoon. Dat is mijn taak op volwassen leeftijd, het weet niet beter, dit is wat het kind heeft gezien en doet.
De zoektocht naar zichzelf zou al achter hem moeten liggen, maar helaas die gaat dit kind nog krijgen. Want het allerbelangrijkste in zijn leven, is het ontnomen. Eigenliefde, waarmee die werd geboren en waar die zijn vertrouwen uitputte, is weg. Daarvoor in de plaats is er nu de angst. De angst is zijn raadgever geworden.
De angst raadt deze persoon op volwassen leeftijd aan, wees je op je hoede, wees voorzichtig, kijk goed uit. Denk over alles heel goed na, stuurloos en leef naar het leven van anderen. Nog nooit ontdekt hoe het is als die zijn eigen stuur zou vasthouden.
Liefdesrelaties verlopen rampzalig en waarom, hij weet het niet. Hij geeft en doet precies hetzelfde zoals hem thuis is geleerd. Dat het thuis geen liefdevolle omgeving was, is hem volledig ontgaan. Dat daardoor de liefde is verdwenen uit zijn leven, staat die nog niet bij stil.
Dat die liefde mist in zijn leven, begint te dagen. Dat de angst hem voor de voeten loopt ook. Maar waar ligt de sleutel, wie moet er veranderen? Die vraag wordt beantwoord door mediums en paragnosten op Mediumsenparagnosten.
Medium Von
