Blijven nadenken over een probleem maakt het alleen maar groter
Iets wat voor jou een groot probleem is, wat je diep van binnen heeft geraakt, blijf je mee in je maag zitten. De behoefte er over te willen praten, is dan groot. Je hele leven en zijn is er op gericht.
Er over praten is dan een soort van drang in je, omdat je het wilt analyseren, begrijpen, maar ook de emoties die het te weeg brengt, zitten je dwars en door ze te ventileren, verdwijnen ze mondjesmaat uit je systeem.
Maar wat, als je er in blijft hangen, de dagen voortgaan en zelf maanden worden, en je het niet kunt loslaten. Dan wordt het probleem alleen maar groter en groter. Het brein heeft er dan een sport van gemaakt en zijn zinnen er op gezet om het in stand te houden. Het brein gaat er mee aan de haal, verzint er van alles bij, dat ons weghaalt bij het feitelijke probleem.
Iemand raakt je, ondermijnt je vertrouwen en jij voelt je daardoor onderuit geschoffeld. Het is logisch dat je hier mee zit, alleen hoe lang laat je dit gevoel toe? Hoe lang blijf je jezelf te kort doen, door dit probleem vast te blijven houden en groter te maken daardoor. Want dat is wat we vaak doen.
Door aan iets te blijven denken, halen we onszelf weg bij het feitelijke probleem. En hebben niet in de gaten dat we er van alles bij bedenken dat er niet toe doet. Ja, de ander heeft je vertrouwen geschaad, dat is het feitelijke probleem en had nooit mogen gebeuren. Er elke dag weer aan denken en mee bezig zijn, daarmee houd je het in stand en zie je niet dat het probleem groter wordt. Het wordt zo groot dat het jouw leven gaat beheersen en diegene die het toelaat, zijn we zelf.
Alle gedachten er over zorgen er voor dat we alle kanten uitschieten, daar onszelf door kwijtraken en dan hebben we pas een groot probleem. Zo zie je dat iets wat je overkomt, door het vast te blijven houden, zo groot kan worden dat jij een groot probleem met jezelf krijgt. Door het vast te blijven houden en de bijbehorende emoties, weet je het op een gegeven moment niet meer. Logisch, het hoofd daar speelt het zich af. Je gevoel onderdruk je, die speelt even niet mee.
Je gevoel kan je de oplossingen geven, die ziet de uitweg. Die zegt bijvoorbeeld, je voelt je nu wel gekwetst en pijn gedaan, maar je laat je door een ander toch niet onderuit schoffelen. Je bent toch iets waard. Je gevoel zegt, ja dit doet pijn, maar jij bent degene die de pijn vasthoudt. Laten we het loslaten, dan is het nare gevoel weg. Het gevoel zegt, kijk eens naar wat er wel is, is dit het allemaal waard. Het gevoel is de rede, het verstand is de pestkop.
Als je nu weet dat in situaties waarin er problemen zijn, je beter rustig kunt blijven, waardoor je het probleem niet groter maakt en je je gevoel de kans geeft, oplossingen aan te dragen. Is het niet verstandig je helemaal te richten op het probleem.
Het is juist veel verstandiger je niet te richten op het probleem. Dan verdwijnt het des te eerder en voel jij je weer goed. Welk probleem is niet op te lossen? Inderdaad, je eigen gezondheid, daar hebben we vaak niet zelf de oplossingen voor.
Het groter maken van een probleem ondermijnt je gezondheid, maakt je ziek, je verzuurt van binnen en dan zijn de poppen aan het dansen. Velen richten zich bij problemen op consulenten van een spirituele hulplijn, omdat ze het zelf niet meer goed weten. Gelukkig maar, consulenten van Mediums en Paragnosten weten de antwoorden wel.
Voor de cliënt zijn de gesprekken met mediums en paragnosten vaak een grote bevrijding. Ze kunnen zichzelf na een goed gesprek, verlossen van een hoop ballast waar ze al lange tijd mee rondlopen. Zo komen ze terug bij hun gevoel, verdwijnen de dwingende gedachten en hebben weer het gevoel te leven.
Medium Von
