Conflicten vermijden
is jezelf en en relatie vergiftigen. Onder liefde kun je heel veel verstaan en veel mensen zien het vermijden van conflicten binnen een relatie als onvoorwaardelijk houden van de ander. Dat is hun ogen liefde. Maar dat is het niet.
Onvoorwaardelijke liefde, bestaat, maar heeft niets te maken met alles voor de ander over hebben, want dat kan gewoonweg niet. We zijn mens, en elk mens is uniek en elk mens zal om die reden, omdat die uniek is, zijn eigen behoeftes hebben. Die verschillen per mens. Als behoeftes in een mensenleven niet worden vervuld, gaat de mens dood.
Onvoorwaardelijk van iemand houden en dat invullen als, ik moet alles voor die ander over hebben, alles van die ander accepteren, is de verkeerde weg. Hiermee doe jezelf in alles te kort. Dat houdt geen mens vol, want elke mens heeft zijn eigen behoeftes.
Maar als ik de ander tegenspreek, als ik van die ander iets ga verlangen, dan stel ik toch voorwaarden aan de liefde van de ander? Nee, je geeft je behoeftes aan. Als de ander echt van jou houdt, zal die jouw behoeftes belangrijk vinden.
Zo zie je dat je behoeftes aangeven, los staat van onvoorwaardelijk houden van. Als we onvoorwaardelijke liefde hangen aan alles voor de ander over hebben en daar horen geen voorwaarden bij, hebben we niet goed gekeken, wat liefde nu daadwerkelijk behelst.
Liefde zelf is onvoorwaardelijk, maar dat wil niet zeggen dat jij je behoeftes niet mag aangeven. Dat de mens zo verworden is, komt van ver. Je leert als kind, als ik zoet ben, krijg ik lekkers. Als ik stil ben, word ik beloond. Dat nemen we mee, dat gedrag in onze relatie.
Als ik ga aangeven dat ik het ergens niet mee eens ben, word ik niet beloond, dan krijg ik straf en raak ik de ander kwijt. Zo heb je het als kind ervaren en zo neem je het mee, de rest van je leven. Ergens op in gaan, tegengas geven, dat mocht je als kind niet, dan kreeg je op je donder en kreeg je straf, werd je niet voor beloond, dus je herhaalt dit in je relatie. Om die reden ga je conflicten uit de weg. Dat je daarmee de relatie met jezelf en de ander aan het vergiftigen bent, komt niet bij je op. In feite ben je al vergiftigd en zal het gif er een keer uit moeten en dat gaat ook gebeuren.
Het kleine kind in jou zit al vol met opgekropte emoties, je bent je immers zoet en stil gaan houden. Daar kan een hele grote berg bij, totdat het je aan je keel zit. Je zult als kind heus wel een keer je tegendraads hebben gedragen, dat was toen al een teken, dat je niet eens was met hoe je moest zijn. Maar je hebt zo vaak te horen gekregen, dat je niet meetelt en stil moest zijn, dat dat je patroon is geworden en dat neem je vrolijk mee in een relatie en verwar je met, onvoorwaardelijk houden van de ander.
Je herhaalt het foefje uit je jeugd, als ik stil ben, dan blijft de ander wel bij me, dat is de beloning. Hier zit een hele diepe laag angst onder, die jij je eigen hebt gemaakt, die je in feite niemand kan kwalijk nemen, want je ouders waren zich er ook niet bewust van dat ze het niet goed deden, anders hadden ze je het heus wel anders aangeboden. Ook zij liepen en lopen met gif in hun lijf rond.
Je stapt in die relatie met angst, met in je achterhoofd, lief en braaf zijn, dan krijg ik wat ik wil en zo ga je nooit een conflict aan, want je denkt dat je er voor de ander onvoorwaardelijk moet zijn. Zo verdwijnen al jouw behoeftes op de achtergrond en ben je daardoor jezelf aan het vergiftigen en de ander en ondermijn je de relatie mee.
Je plant als het ware een bom onder de relatie. In het begin zul je niets in de gaten hebben. Naarmate de relatie vordert, word je boos op je partner. Die beloning blijft namelijk uit, terwijl je toch zo je best doet. Je voelt je aan alle kanten genegeerd en gekwetst en dat laat je de ander voelen ook en dan barst de bom.
De conflicten zijn een feit, maar te laat en gaan jullie na heftige conflicten uit elkaar en ligt het aan de ander, want jij hebt ongelooflijk je best gedaan. Nee, je hebt gedaan zoals je dacht dat het zou moeten, maar je wist niet dat je hiermee ergens op aan het afstevenen was, dat jouw leven compleet op zijn kop zou zetten.
Alles kwijt te raken, waar je altijd al bang voor was en dan gebeurt dat ook. Dan volgt een periode van hele diepe rouw, boosheid, teleurstelling, de schuld bij anderen neerleggen, het maar niet begrijpen en hopen op dat de ander terugkomt. Die komt niet terug, dat kan niet.
Je zult eerst aan jezelf moeten gaan werken. En daar heb je wel een paar jaar voor nodig. Je kunt het proces versnellen, als je je door een medium of paragnost hierin laat begeleiden.
Medium Yvonne
