Hoeveel zeggenschap heb je over je kinderen
Als ouders bepaal je of er kinderen komen ja of nee. Als ouders bepaal je welke opvoeding je kinderen krijgen. Je bent een ouder, die een taak op zich heeft genomen,
het kind zodanig te begeleiden dat het op latere leeftijd een mooie toekomst tegemoet gaat. De manier waarop we nu kinderen nemen, wordt nog te weinig gekeken naar het individu als het ouder is. Wat ouders zien als beeld, is in verwachting geraken, daarover verrukt zijn. Spulletjes aanschaffen, die er uit zien alsof een prins of prinses geboren gaat worden. Dan is het er en dat moment dat het er is, dat is Het moment. Daar hebben we zo lang op gewacht, dat is het beeld dat we hebben van kinderen op de wereld zetten.
Dat het vanaf de allereerste dag klaargestoomd moet gaan worden voor de wereld waarin het terecht komt, zijn we dan niet mee bezig. We focussen ons op de voeding, de luiers, de slapeloze nachten. We maken ons zorgen of het goed groeit, zindelijk gaat worden, mee kan komen op school. Waar we niet mee bezig zijn, is wat heeft het kind nodig om met zelfvertrouwen, zelfrespect, en zelfverzekerdheid door het leven te gaan.
Als ouder hebben we in feite geen zeggenschap over onze kinderen. We zijn een doorgeefluik, die er voor zorgt dat er mensen op de wereld blijven rondlopen. Maar hoe die mensen gaan rondlopen als ze de volwassen leeftijd hebben bereikt, is dat ook iets waar ik mij als ouder mee bezig moet houden?
Een kind heeft recht op zichzelf en als ouders heb je de taak er voor te zorgen, dat jouw kinderen, die hier zijn een eigen pad mogen bewandelen, waarvan jij de eerste jaren deel van uit mag maken. We kijken er precies andersom naar met grote gevolgen. Als ouders bepalen wij het pad van onze kinderen en ze moeten daarin meelopen, in de pas. Doen ze dat niet volgt straf en vergelding.
Als ouders hebben we dus eigenlijk helemaal geen zeggenschap over onze kinderen. Aan het besluit ze op de wereld te zetten, hang een grote taak. Ze loslaten zodra ze geboren worden en er voor zorgen dat ze hun eigen weg kunnen kiezen, waarbij zij zichzelf tevreden en gelukkig voelen. Helaas blijkt het in de praktijk anders te gaan.
Velen die contact zoeken met de spirituele hulpverleners van mediumsenparagnosten, zijn zichzelf kwijt. Sterker nog, ze hebben zichzelf nog nooit echt gevonden. Ze hebben dat prachtige mens die ze zijn, nog nooit goed gezien. Ze hebben een jeugd achter de rug waarin ze niet tot bloei hebben mogen komen. De ouders waren er niet voor het kind, ze waren er voor zichzelf en gaven zo hun kind niet mee wat dat specifieke kind nodig had. Warmte, liefde aandacht, dat ontbrak. Het was er wel, maar was het wat het specifieke kind nodig had!
Dat het kind om die reden is gaan liegen, dwars is gaan liggen. Dat het kind om die reden is gaan vluchten in drank, in bravoure. Dat het kind om die reden het geluk in relaties maar niet kan vinden, daar kijken de ouders naar en realiseren zich op geen enkele manier dat ze het kind niet het juiste hebben meegegeven. Ze hebben gegeven wat ze dachten dat goed was.
Dat ouders dan daar tegenin gaan, en families worden verscheurd en niet meer met elkaar praten. Dat ouders vinden dat het aan de kinderen ligt. Dat de volwassen kinderen vinden dat het aan de ouders ligt.
Het ligt niet aan beiden, het ligt aan de manier waarop we leven en naar het leven kijken. We gaan niet uit van onszelf. En zolang we niet leren onszelf belangrijk te vinden, blijven we verscheurd. Gelukkig zullen de mediums en paragnosten van mediumsenparagnosten ook hier hun licht op laten schijnen. De cliënt aangeven dat ouders altijd het beste met hun kinderen voor hebben, uitzonderingen daargelaten en om die reden, kijk eens anders naar je ouders. Geef hun niet de schuld van jouw leven. Je hebt namelijk nu de ruimte je leven in te richten op je eigen manier. Zo ga je de band met je ouders anders zien en niet verliezen. Vergeven is het sleutelwoord.
Medium Von
