Je sterk houden voor alles en iedereen
Je sterk houden, doorgaan, omdat er zoveel is te doen en zoveel op je wacht. Het leven zo ongelooflijk veel van je vraagt. Ondertussen je sterk houden voor de buitenwereld. Je vermoeid bent en eigenlijk veel liever in je bed zou willen liggen.
Maar ja, heb vandaag nou juist die hele belangrijke vergadering staan, waar zoveel van afhangt. Dat kan ik toch niet maken. Wie doe je te kort? Doe je jezelf te kort of je baas?
Hetzelfde geldt voor andere situaties. Ik heb het mijn moeder belooft haar te helpen met de voorbereiding van haar verjaardag, ik kan haar niet laten stikken. En zo sukkelen we voort, onszelf wijsmakend dat we door moeten gaan, sterk moeten zijn en ondertussen al onze energie weggeven aan alles en iedereen en niets bewaren voor onszelf.
We zijn plichtsgetrouw, we geven niet snel op, we willen er voor anderen zijn. Dat zit in ons en helemaal bij de gevers onder ons. Ze hebben een onuitputtelijke bron die geeft. Ze genieten ook van dat geven, ze vinden het fijn.
Maar wat als jouw onuitputtelijke bron, de bodem bereikt en leeg raakt, dat er niets meer te geven valt. Dan kun je in die bron gaan staan staren en anderen daar de schuld voor geven, maar het is jouw bron en jij bent er uit blijven geven. En nu is die leeg, de bodem bereikt. Er liggen nog wat kruimels, maar die zien er wel heel armoedig uit.
Die kruimels durf je niet meer weg te geven, daar schaam je je voor. Dat ziet er niet uit. Je bent moe en op, je bron is leeg, niemand die je heeft verteld en geleerd, dat jouw onuitputtelijke bron soms bijgevuld moet worden.
Bijvullen van onze eigen bron zijn twee manieren voor. Door onszelf door af en toe op de rem te trappen, nee te zeggen en onszelf voor te laten gaan voor anderen. Naar je baas durven aangeven, ondanks dat die belangrijke vergadering voor vandaag staat gepland, zul je het zonder mij moeten doen. Ga ik door, dan ben ik er niet meer. Zo, klinkt dat ff mooi, dat is kiezen voor jezelf en je bron weer vullen.
En de andere manier om je eigen bron te vullen, is deze door anderen te laten vullen, te durven ontvangen, maar dat heb je ook niet meegekregen en geleerd. Zo gek is het nu niet dat jouw bron compleet leeg is.
Er zit niet anders op dan een medium of paragnost te raadplegen, we komen er zelf niet meer uit. We hebben niet meer in de gaten waar we staan, laat staan dat we begrijpen dat onze put leeg is en hoe dat is gekomen. Nee, we bellen met vragen als, ik ben mijn baan kwijt, komt er een nieuwe baan. Ik wil mijn ex terug, gaat dat gebeuren. Ondertussen levend op een lege bron waar geen lol en plezier meer uit te halen is.
Ons hoofd draait overuren en angstvallig blijven we vastklampen aan wat ooit was. Terwijl dat juist helemaal niet de bedoeling is. Je houd je nog steeds sterk voor alles en iedereen. Je wilt nog steeds niet inzien dat je bron leeg is en hoe dat is gekomen.
Niet door de dingen die je hebt gedaan. Niet door de mensen die om je heen waren of zijn. Jij hebt je bron leeggeroofd, compleet. Omdat je maar door ging, omdat je dacht dat het zo hoorde. Geven, geven en nog eens geven.
Tijdens het telefoongesprek met het medium of de paragnost krijg je op je donder. Niet echt, maar wel zo dat je nu heel goed begrijpt dat het eindelijk eens tijd wordt voor jezelf te gaan kiezen. Je sterk houden voor alles en iedereen is een mooi streven, maar blijf ook uit je eigen bron aan jezelf geven.
Medium Yvonne
