Samen de angst voorbij
Een mooie groep samen, allemaal op zoek naar zichzelf schijnbaar, anders hadden ze daar nu niet als groep gezeten. Het onderwerp is, leef je vanuit je angst, of leef je vanuit je kracht. Schijnbaar zijn ze zelf inmiddels zover dat ze in de gaten hebben dat ze de angst hoogtij laten vieren in hun leven en daar mee af willen rekenen.
Het is alleen zo hardnekkig, die angst en hoe doe je dat. Hoe pak je dat aan, hoe weet je nu dat je stappen zet vanuit de angst, of vanuit je kracht. Ver verwijderd van wat ze zelf voelen en veel te veel gericht zijn op wat een andere voelt en aangeeft en fijn vindt. Is de angst bij deze groep mensen er in geslopen.
Nou ja, ingeslopen, die dragen ze al mee vanuit hun jeugd en als je dat beeld schetst, zegt niemand dat het niet zo is. Daar moet je bij deze groep nog heel voorzichtig mee zijn, want als je leeft vanuit de angst, vind je het maar knap lastig om ja of nee te zeggen. Vind je het knap lastig om te voelen of je nu er wel of niet achter staat. Want geleerd hebben naar zichzelf te kijken, bij zichzelf te voelen en het lef hebben voor hun mening uit te komen, en hun eigen gevoel te uiten, dat lukt nog niet zo goed, daarvoor komen ze juist.
Daar hoort een bepaald vertrouwen bij en toch, je ziet dat er iets gebeurt. Je ziet dat de hele groep steun bij elkaar vindt. Je ziet dat er herkenning is en dat geeft een bepaald gevoel aan allen. En zo komen ze gezamenlijk er achter dat ze inderdaad bang zijn en dat al dat bang zijn, hun niet helpt.
Het helpt ze niet met collega’s van het werk een normaal gesprek te hebben. Ze voelen zich constant met de nek aangekeken. Ze voelen zich minder dan een ander, daar kijken ze tegenop. Bij het idee alleen al dat ze tegengas zouden moeten gaan geven, duiken ze weg, worden ze een grijze muis.
Hun hart is voor de donder niet bang, ze zijn zelf bang, hebben zich dat ergens in hun leven zichzelf aangepraat, vaak al als kind zijnde en zich er van overtuigd dat dat de beste manier van in het leven staan is. Niet dus.
Des te meer ze schijnbewegingen maken vanuit de angst, des te meer ze merken hoe rot ze zich er onder voelen. Zichzelf aan het ondermijnen zijn en niet alleen op het werk, ook in relaties. Het lijkt wel of de tijd voorbij gaat en alles dor hun vingers begint te glippen. Ze willen het niet, ze vechten er tegen, alleen niet op de juiste manier. Ze moeten stoppen met vechten en liefdevoller voor zichzelf gaan worden, maar ja dat weten ze nog niet. Dat komt nog.
Ze worden nog banger, duiken nog meer weg, zichzelf letterlijk ziek makend van de ellende en ze zijn niet de enigen, daar komen ze nu achter. Nu ze zo gebroederlijk in die kring zitten en kunnen delen met lotgenoten.
Dat ze dat fijn vinden is een feit, ze zijn niet alleen. Zeker niet hoor, het gros loopt rond met een onderstroom van angst die ze zelf in stand houden. Ze vergeten iets heel essentieels, hun hart. Door die laag angst er over heen, krijgt hun haart geen kans op echt voor te te kloppen.
Het doet zijn best hoor, hun hart, het tikt regelmatig uit de maat, of te snel, zo van, hoor je me, maar nee, de angst overschreeuwt.
Deze groep heeft de stoute schoenen aangetrokken met zichzelf aan de slag te gaan, ze hebben lef en durf getoond en zijn een drempel over gegaan. Ze willen van die angst af, ze willen naar hun hart gaan leven. Ze komen er, dat is een feit, want zodra de eerste stap is gezet, is er geen weg meer terug.
Durf jij ook die eerste stap te zetten en in gesprek te gaan met een medium of paragnost en samen met deze spirituele consulent het avontuur aan te gaan, je hart op de voorgrond te zetten, zodat je het hoort kloppen en naar gaat leven!
Medium Yvonne
Mediumsenparagnosten
