Als je meer wilt zijn dan een nummer

We werken graag met nummers, dat geeft structuur, overzicht, daar kunnen we goed mee werken. Een rugnummer bij voetballers of andere teamsporten. Een nummer als je een vliegreis gaat maken. Een ISBN nummer voor iedereen persoonlijk. Een nummer in de klas, leerling 235. Dan weten ze precies over wie ze het hebben en een naam, ja ach, er zijn meer Yvonne’s dus over wie hebben we het dan. Nee, een nummer biedt in alles uitkomst.

En zo ben je ineens verworden tot een nummer. Wil leerling 235 zich melden bij de conciërge. Oh wacht, dat ben ik, wat heb ik verkeerd gedaan, dat is de eerste gedachte als we ons nummer horen. De angst in de benen in plaats van de onbevangenheid in het hoofd. We vrezen het ergste, als we ons nummer horen.

Zo gek is het niet dat als we overal een nummer krijgen, we ons een nummer gaan voelen. Je bent het eerste kind in een gezin. Je bent het laagste in de rang. Allemaal omdat het zo handig is ons uit elkaar te houden. Ik ben helemaal niet blij met een nummer. Ik wil geen nummer zijn, ik wil mijzelf zijn.

Probeer dat maar eens, onder het nummeren uit te komen en jezelf te zijn. Want een nummer zijn heeft ook nog een andere betekenis. Als je een nummer bent, dan voel je dat. Je voelt dat er naar jou op een bepaalde manier wordt gekeken. Dat kan minachtend zijn, met een bepaalde arrogantie. Je bent toch maar een nummer.

Boks er maar eens tegenop, ga zoveel mogelijk dwarsliggen, dan krijg je er zo maar weer een nummer bij. Je bent een lastig nummer zeg. Daar hebben we onze handen vol aan en het enige wat je doet is juist te proberen onder het juk van het nummer zijn, uit te willen komen. Begrijp dat dan.

De stempel die ik voel als mens als ik een nummer ben, is dat ik van weinig tot geen betekenis ben. Ik stel niets voor, ze behandelen mij als een nummer. Niemand wil dat toch, ook jij voelt dat als je een nummer bent. Hebben we als mens allemaal niet iets te beteken, iets te brengen. Hebben we dat als mens allemaal niet nodig, om ons gelukkig te voelen? Van betekenis te zijn, dat voelt toch super.

Mensen zijn geen nummers, dat voelt alsof we geen bestaansrecht hebben, we krijgen onvoldoende de aandacht die ieder mens moet krijgen. Misschien moet ik er zelf dan maar voor gaan zorgen geen nummer meer te zijn. Dan moet ik mij maar gaan laten gelden en daar ga je. Op de voorgrond, je spreekt met een stemverheffing, je zal ze laten weten dat je je plek inneemt.

Zo ook een puber, die naar zijn moeder een paar rake woorden uitsprak en zij zich door hem aangevallen voelde. Ze heb bestraffend toesprak, totaal voorbij ging aan zijn boodschap. Stop met mij als een nummer te behandelen. Begin mij te zien als een mens. Ik heb niets aan elke ochtend een ontbijtje dat je voor mij klaarmaakt, me 10 keer roept om uit bed te komen. Ik wil geen nummer meer zijn die je moet verzorgen. Ik wil een mens zijn die aandacht krijgt, die je ziet staan. Zie mij staan mama, dat is wat de puber zei met zijn harde opmerkingen.

Dat is wat een partner bedoeld die naar je schreeuwt. Je kind dat dwars gaat liggen. Je moeder die kwaad op je is. Allemaal voelen we ons dan een nummer, en dat willen we niet zijn. Maar hoe draai je dit om? Waar begin je.

Bij jezelf, een kind kan dat niet, die heeft een volwassen begeleiding nodig en laat de meeste ouders dat zelf nog niet zijn, die voelen zich ook nog een nummer. Start bij jezelf als je van het juk af wilt niet meer als een nummer behandeld te worden. Dat bereik je niet door te gaan ‘vechten’ met anderen, te gaan schreeuwen om je punt duidelijk te maken. Je bereikt het door liefdevol met jezelf om te leren gaan. Chat of bel hiervoor ook zeker een keer met een medium of paragnost, dan voel je je begrepen, gezien en gehoord, dat heb je nodig om je geen nummer meer te voelen.

Medium Yvonne